Duik Safari!

Zoals gezegd waren op onze laatste bestemming geen mogelijkheden voor divespecialties om ons tot Scuba Masters op te leiden. Maar bij wat navraag bij verschillende duikscholen, kwamen we bij een Amerikaanse meid terecht die ons een mega avontuurlijke tocht langs de kust kon aanbieden naar een aantal super duikstekken. 160 km langs de kust van Mangily Ifaty, waar we al een tijdje zaten, helemaal naar Andavadoaka, waar bijna geen toerist komt. Als je via de weg gaat, is dat alleen maar mogelijk met grote vrachtwagens. Op onze 5 uur durende tocht met de 40 Pk buitenboordmotor zouden we ook nog duiken op het tussenliggende traject maken.

Maar we moesten nog even wachten op een goed tij, omdat dat beter was voor het zicht en de stroming. Nou, helemaal fout, want wij voelden ons in die dagen nog helemaal top. Eindelijk bijgekomen van de vele schijterijen. Maar toen het tijd was om te gaan was het foute boel. Han en Ray om de beurt onophoudelijk naar de plee. Dus de tocht moest uitgesteld worden. Normaal niet zo'n probleem, maar de bootman was al vooruit gestuurd met eten en 200L extra benzine. En alle boodschappen waren al gedaan en koelkasten zijn daar erg schaars.. Maar ja, zo ziek, niet normaal. Acute voedselvergifteging. Zo gingen er meerdere dagen voorbij. Uiteindelijk 4 dagen later vertrokken. De man die vooruit was gestuurd had ergens in een klein dorpje al een heerlijke vakantie, want niets doen is hun grootste hobby!

Na een bezoek aan het lokale ziekenhuis, antibiotica meegekregen en op weg. Heel gaaf! Zo mooi daar langs die kusten. Overal vissersbootjes (lees uitgehakte boomstammen met zeiltjes). In de middag was de wind onwijs aangewakkerd en moesten we bij een piepklein oven heet vissersdorpje stoppen om te overnachten (een soort sahara duingebied). Embatou Miamo als ik het goed heb. Ann, de amerikaanse duikschooleigenaar maakte voor ons een etensmaal op kooltjes van de spullen die nog goed waren gebleven (rijst en bonen) en we hebben heerlijk van de zonsondergang genoten, terwijl er af en toe een Malagassie verwonderd een kijkje kwam nemen, wat wij, buitenaardse wezens, hier kwamen doen. Maar Ann spreekt vloeiend Malagassie, dus die wist alles wel te regelen. Ook een lokaal hotel, normaal voor de Malagassie was zo geregeld. Het matras bestond uit enorme spiralen en we moesten ons met emmers douchen, maar des te beter voor het avontuur gevoel.

De volgende dag, toen de wind weer rustig was, zijn we aan de laatste 30 km begonnen naar onze eindbestemming Andavadoaka en gingen we onze eerste duiken doen. Dat moet hier met een GPS apparaat, om precies op het rif uit te komen. De stromingen zijn hier sterk, dus voor je het weet ben je alweer afgedreven. Wij met een comandoduik (dus meteen vanaf de boot als een baksteen de diepte in) het water in en de meters vlogen voorbij. Binnen een minuut zaten we op 30 meter, maar alleen maar diep blauw water om ons heen, terwijl het rif op 20 -25 meter moest zijn. Direct maar weer naar boven en voor de zekerheid zijn we toen naar een andere duikstek gegaan. Maar hier kwamen we op een grote zandbank. Ann verward, omdat ze het GPS ook al jaren gebruikt. Nog maar een proberen. Weer een zandbank. We zijn toen maar doorgedoken en hebben uiteindelijjk nog wel heel veel leuks gezien. Ann echter in grote verwarring en vertwijfeling, maar na een goed gesprek en veel trial en error kwam ze er achter dat diegene die haar de coordinaten had gegeven, een ander satalietsysteem gebruikte... Nou goed, de volgende dag zijn we opnieuw gaan duiken en kwamen we perfect op de duiklocaties. Veel vis en prachtig koraal. Ook het dorp was erg leuk. Ann ook blij, want ze was er 1,5 jaar geleden voor het laatst geweest. 9 maanden had ze daar samengewerkt met een onderzoeks instantie uit het buitenland die zich daar met het rif bezig hield. In de namiddag konden we lekker relaxen en ging Ann met de bootmannen lunch maken en in de avond weer. Uiteraard rijst met bonen, veel vis en ook spagetti. Nou dachten we dat Hanneke een bijzonderheid in Madagascar is, omdat ze geen vis eet, maar ook Ann, die al 4 jaar aan de kust woonde, kon het niet naar binnen krijgen. Hanneke dus geluk, want de meiden konden nu wat anders eten.

Na ons grote duikavontuur hadden we nog maar enkele dagen over. Thuis roept ons alweer. Omdat we inmiddels 2 weken in hetzelfde guesthouse hadden gezeten, wilde we de laatste 2 dagen even een heel andere setting. En die was er. Een resort me een mega zwembad en bungalows, die hier villa's heette. Na flink onderhandelen hadden we deze ipv E120 voor E80 per nacht gekregen. Voor Madagascar enorme bedragen, want ons andere bungalow, was bijvoorbeeld E10 per nacht.

Maar deze laatste dagen waren geweldig. Wat een luxe (zie foto's). 's-avonds kwamen ze zelfs helemaal ons bed klaarmaken en we kregen na 1 nacht alweer schoon beddegoed. De badkamer was mega met een XL douchekop. Even wat anders dan emmer douches, of pies straaltjes. Wat een villa. Onze veranda was al 40 m2. Daar konden we heerlijk van de zonsondergang genieten met ons ijskoude bier, als we uitgekeken waren bij ons zwembad. Ja, ons zwembad, want eigenlijk waren er verder geen gasten. Wat een supereinde van Madagascar!

Ann heeft ons op onze laatste avond in Mangily nog uitgenodigd bij haar thuis. Konden we even zien hoe een vasah (witte) in Madagaskar woont. Na een aantal jaar in een rieten hut, leeft ze nu in een half beton, half houten huis. Mooi voor Madagaskar begrippen, maar wij zouden niet willen ruilen..... Wel kon er buiten op kooltjes lekkere zebu (koe)sateprikkers gebraden worden, zoals je ziet op de foto. Dus met pasta pesto (de parmasaanse kaas was een kerstkado van haar moeder uit Amerika, ook lekker voor ons!!) en bbq vlees, hebben we een feestmaal gehad.

Een land, met veel contrasten en voor ons westerlingen duizenden bijzondere indrukken. Helaas ook veel ziek geweest door de slechte hygiene omstandigheden, maar een reis om nooit meer te vergeten. En ja, heel anders dan Azie, want ook al zit het niet aan het continent vast, maar het is toch echt Afrika. We beseffen ons maar des te meer de mogelijkheden en luxe die wij in ons leven hebben!

En we lezen met veel plezier jullie reacties! Is namelijk fijn om te lezen dat het gevolgd wordt!!

Tot volgende week!

Liefs Raymond en Hanneke