Welkom in MAD-Gascar

In menig reisboekje hadden we het al gelezen; wees zeer op je hoede in Tana, de hoofdstad van Madagascar. En ja hoor, het was bij aankomst op de luchthaven meteen bingo!

Ze wilde meteen onze kar grijpen, maar dat zijn we wel gewend. Maar er moest natuurlijk ook gepind worden, voor de taxi en het hotel. Helaas lukte dat niet en in een onbewaakt ogenblik tijdens het overleggen wat te doen, hing er een of andere gozer compleet over onze bagage heen te wijzen naar de borden dat we alleen met Visa konden pinnen en pakte de creditkaart van Hanneke om te kijken of dit ook Visa was. Ha, bijna dus, maar Hanneke is niet van gisteren. Afblijven dus. Dat kunnen we zelf wel!

Toen we nog wat vage kerels, die onze kar wilde besturen hadden afgeschud en in de taxi naar de uitgang reden, dachten we dat het eigenlijk best meeviel en die mannen gewoon wat extra wilden verdienen met 10 meter een kar duwen. En de jongen van de creditcard gewoon behulpzaam was.

Komt die laatste aangerend en begint te beweren en betichten dat hij van ons een 5 euro biljet heeft gehad en deze fals was. Dit terwijl onze taximan bij de slagbom probeerde te betalen. Hij wilde bijna door het raam klimmen. Wat een gek! Zelfs de taximan begon te twijfelen en vroeg of wij dat hadden gegeven...

Deze mafkees had dus toch meerdere fratsen in zijn hoge hoed! Ze staan je dus gewoon op te wachten. Goed dat we van te voren een taxi via het hotel hadden geregeld, zo laat op de avond is echt niet veilig. Ons reisboek zegt dat je ook echt niet een bus in de avond moet pakken vanaf hier, omdat je gegarandeerd aan de beurt bent. Wij kennen er alvast een.

Daarna in de stad gepind met gasten die beweerden dat ze de officiele beveiliging waren bij het pinautomaat, maar pas na 3 keer vragen afstand wilden nemen, en AUB even niet over de schouder van Hanneke wilde meekijken...

In de avond niet meer op straat geweest, want dat wordt ook afgeraden. Volgende dag fris en fruitig opnieuw begonnen en aan de wandel gegaan. Net nadat ik zei dat het op het avond incidenten best meevalt in de stad, krijgen een stuk of wat kleine jochies ons op het oog en beginnen met zijn allen aan ons te trekken. Overal handjes en er worden nog wat vriendjes bijgeroepen, die meteen komen aanrennen. Het lijkt wel voertijd voor de haaien!

Shit, dit had Rosemarijn ook in Zuid Amerika, en zij was echt alles kwijt!
Ray houdt alle zakken vast en geeft de oudste een duw. Gelukkig is er een volwassene die naar de jochies schreewt en het lijkt voorbij.

Inmiddels gaan we met de reisbuidels onder de broek op pad in de hoofdstad en zit er niet veel geld meer in de portemonnee.

De dagen erna zijn we eindelijk echt van de stad gaan genieten, omdat we nu goed op alles waren voorbereid.

We hebben op een gegeven moment de nieuwe GOUD! kleurige camera meegenomen. Dit is tot nu toe het enige nadeel wat we van onze camera hebben kunnen ontdekken. Voor de rest is hij geweldig, zoals jullie hopelijk aan de vele toegevoegde foto's kunnen zien.

Wat een ongelofelijke stad. Overal drukte en viezigheid, in een verzengende hitte. Maar inmiddels zijn we er aan gewend en gaat alles soepeltjes hier. Veel zwaaien en gedag zeggen naar de lokalen die ons erg interessant vinden.

We zijn nu na een week in de jungle in het Noord-Oosten van het land weer terug in de hoofdstad en hebben dus toegang tot internet. Morgen dingen regelen voor een nieuwe tocht naar het zuiden en in de vele kantines en restaurantjes eten. Naturlijk ook weer boodschappen doen op de te gekke marktjes, waar alle beesten dood en levend worden uitgestald. Wij kopen uiteraard alleen maar fruit.

Morgen het hele verhaal van de Jungle tochten. (De foto's staan er al bij. De eerste 10 zijn van de hoofdstad)

Groetjes van Han en Ray, vanuit een stort regenend en heet Antananarivo.